külafirəngi

is. <əsli fransızcadan>

1. köhn. İri daş balkon (sarayda, qəsrdə və s. -də). Padşah gənə külafirəngidə əyləşib, dizlərin qucaqlayıb qəm dəryasına batmışdı ki, bir də gördü, həmən minval qiyamət baş- ladı. . (Nağıl). Xan qızı bütün günü sarayın külafirəngisinə çəkilir. . Ç..

2. dan. Evin üstündə və ya bağlarda istirahət üçün üstüörtülü tikili; talvar.